Felieton: Kto nie chce zgody w gminie?

Kilka lat temu Polacy zastanawiali się, dlaczego nie doszło do oczekiwanej przez wielu koalicji PO-PiS. Politycy obu opcji oskarżali się wtedy wzajemnie: „to druga strona nie chce porozumienia”. Jakie mieli na ten temat zdanie wyborcy? Zgodnie z linią partii na którą głosowali: „my chcieliśmy współpracować”. Czy nie podobnie wygląda to w Tłuszczu?

U nas co prawda nikt nie zapowiadał szumnie koalicji, bo jakie państwo, taka polityka. Zarówno burmistrz, jak i radni tej kadencji, w większości startowali z list lokalnych komitetów, nie związanych bezpośrednio z ugrupowaniami znanymi z Sejmu. Nie było więc zapowiedzi budowania kolejnego wcielenia BBWR-u i – trzeba powiedzieć to jasno – obie strony „na dzień dobry” okopały się we wzajemnej nieufności. Obie też w pierwszych tygodniach (a teraz już miesiącach) wykonały szereg gestów, które druga strona odczytać mogła jako nieprzychylne.

Radni mieli za złe burmistrzowi, że nie konsultuje z nimi wielu swoich decyzji, że projekt budżetu przedstawia komisjom Rady w ostatniej chwili, że nie zapewnia Radzie obsługi prawnej, że – wreszcie – panią skarbnik radni poznali dopiero na sesji. Burmistrza mógł irytować „rodowód” wielu radnych, którzy w minionych latach współrządzili z poprzednim burmistrzem. Podobnie fakt, że radni ujęli się za zwolnionym z pracy „Byłym”, który wrócił na dawne stanowisko dyrektora Centrum Kultury. Nie podobały mu się sformułowania we wnioskach Komisji Rewizyjnej… Nie wymieniłem wszystkiego? Owszem, by nie podgrzewać atmosfery. Gorąco i tak bywa, choćby na sesjach.

Ostatnia sesja Rady Miejskiej pokazała, że od zgody jesteśmy dalej, niż byliśmy w dzień po wyborach, mimo że wielokrotnie zabiegaliśmy z radnymi, by usiąść do stołu i rozmawiać, rozmawiać, rozmawiać. Wzajemne obrażanie się nie ma sensu przede wszystkim dlatego, że nikt z nas nie został powołany dla siebie. Mamy „załatwiać” sprawy – mniejsze i większe – dla mieszkańców naszej gminy. To oczywiste, że w każdym okręgu wyborczym mieszkańcy widzą inne potrzeby. Gdy w centrum Tłuszcza mieszkańcom marzy się choćby hala sportowa, tłuszczanie z „gorszych” części miasta (i najodleglejszych zakątków gminy) myślą o zaspokojeniu potrzeb podstawowych. Każdy, kto nie ma wodociągu czy prowadzącej do domu „drogi bitej”, obiema rękami głosowałby za wodociągiem i budową (bądź utwardzaniem) ulic, później natomiast myślałby o inwestycjach większych. Ludzie nie myślą o torcie, gdy brakuje im chleba… Radni nie mogą oczywiście opierać swoich działań wyłącznie o taką optykę. Oznaczałoby to bowiem, że w głosowaniach nt. budowy hali czy zalewu musiałbym być przeciw. A przecież nie wydaje mi się to możliwe, bo swojej pracy radnego nie mogę przeliczać na pojedyncze głosy. Muszę widzieć dalej i myśleć szerzej. Nie mogę jednak zapominać o tym „chlebie”. Stąd kolejne spotkania (osobne, nie w ramach płatnych posiedzeń komisji) z burmistrzem i twarde negocjacje. Stąd powołanie Klubu Radnych, bo indywidualnie można wynegocjować mniej niż w ramach układu zbiorowego. Na razie negocjowaliśmy drobiazgi. Ale, nie od razu Kraków zbudowano, to i w Tłuszczu musi to potrwać.

Tymczasem wstrzymałem się od polemiki na temat diet radnych, bo chyba nie ma to większego sensu. Była po wyborach umowa między Radą a burmistrzem, że nie podnosimy i nie obniżamy pensji i diet – zachowujemy stan sprzed wyborów. Radni dotrzymali słowa i przegłosowali przyzwoitą pensję burmistrza Pawła Bednarczyka. Jednogłośnie. Dziwnym trafem temat diet radnych wraca wciąż jak bumerang, który rzucają kolejne osoby i instytucje. Każda z nich jest bezpośrednio lub pośrednio związana z tzw. zapleczem burmistrza.  

Przed nami Wielka Noc i Wielki Dzień. Najpierw Zmartwychwstanie Pańskie, a kilka dni później Beatyfikacja Jana Pawła II. Aż chciałoby się wierzyć, że atmosfera tych świąt coś zmieni.

Robert Szydlik

www.szydlik.com